Prijs en politiek zorgen voor verpakkingsproblemen

Bedrijven kunnen schizofreen zijn over verpakkingen en de kosten ervan. Aan de ene kant wordt productverpakking nauwlettend in de gaten gehouden - een strijdtoneel tussen inkopers die de kosten willen drukken en marketeers die op zoek zijn naar een steeds grotere impact en 'shelf appeal'. Productverpakkingen worden duidelijk gezien als onderdeel van de productkosten - transportverpakkingen niet zozeer.

Kartonnen dozen en opvulmateriaal worden over het algemeen beschouwd als slechts een relatief klein onderdeel van een veel grotere 'distributie'-overhead, niet de moeite waard om je druk over te maken. Maar een combinatie van prijstrends en politiek verandert dat rooskleurige beeld, vooral voor e-commerce bedrijven waar 'aantrekkelijkheid van het pakket' steeds meer als cruciaal wordt gezien.

Sinds de door Covid veroorzaakte hausse in de online detailhandel zijn de volumes gedaald en de fabrikanten van verpakkingsmateriaal hebben op de traditionele manier gereageerd door discreet capaciteit terug te trekken. De volumes nemen echter weer toe en er wordt verwacht dat de groei vooral sterk zal zijn in kleinere zendingen (losse items) en in kleinere producten. Dit betekent onvermijdelijk een toename van het aandeel van verpakkingsmateriaal in de verkoopbare goederen, in combinatie met een krapper materiaalaanbod en prijsstijgingen.

Ondertussen staan distributeurs in de detailhandel voor een andere en misschien nog wel grotere uitdaging in de vorm van de nieuwe Verpakkings- en Verpakkingsafvalverordeningen (P&PWR) van de Europese Unie, die zijn goedgekeurd door het Europees Parlement en naar verwachting rond het einde van dit jaar wet zullen worden, met daarna een implementatieperiode van ongeveer 18 maanden. En ja, het Verenigd Koninkrijk maakt geen deel meer uit van de EU, maar als u aan de EU verkoopt, zijn deze regels nog steeds van toepassing.

P&PWR is een complexe en uitgebreide reeks wijzigingen van bestaande regels met als doel het gebruik en afval van verpakkingen te verminderen, dat ondanks inspanningen de verkeerde kant op is gegaan. Er wordt speciale nadruk gelegd op het verminderen of elimineren van het gebruik van kunststoffen, bijvoorbeeld als opvulmateriaal, en dan met name de zogenaamde 'eeuwige kunststoffen', maar ook de eenvoudige kartonnen doos of doos ontsnapt niet aan de aandacht.

Er komt een algemene verplichting om het gewicht en volume van verpakkingen te beperken tot het minimum dat nodig is om de functionaliteit te garanderen. Meer specifiek komt er een verplichting (vanaf januari 2030, hoewel dit al veel eerder een verwachting kan worden) dat de lege ruimte minder dan 50% van de totale verpakkingsgrootte moet zijn. Dit zal gelden voor alle gegroepeerde, transport- en e-commerceactiviteiten.

Dat kan een probleem zijn voor elk bedrijf dat meer dan een paar 'standaard' vormen en maten zendingen verzendt. Op handmatige verpakkingslijnen is men geneigd om de doos te pakken waarvan de operator zeker weet dat die groot genoeg is en/of die hij bij de hand heeft. Groot genoeg' is vaak veel te groot. Het is niet moeilijk om te zien hoeveel zendingen niet aan de voorschriften voldoen.

Het handmatig maken van dozen met de juiste afmetingen, in plaats van te grijpen naar standaard voorvormen, is voor elk bedrijf boven het niveau van een huisindustrie duidelijk onhoudbaar, zowel qua tijd als qua arbeidskosten. Maar de meeste geautomatiseerde of semi-geautomatiseerde verpakkingslijnen zijn gebaseerd op het gebruik van een paar standaard doosformaten en vereisen vaak dat orders voor een bepaald doosformaat worden gegroepeerd voor efficiëntie. Het probleem van overmaatse dozen blijft echter bestaan.

Zogenaamde 1D geautomatiseerde oplossingen, waarbij alleen de hoogte van een doos kan worden verkleind, is een andere veelgebruikte aanpak die een gedeeltelijke oplossing biedt. Maar de zeer beperkte flexibiliteit zal waarschijnlijk een belemmering vormen voor groeiende e-commercebedrijven met groeiende productportfolio's en een scherpe blik op de EU-markten.

Er is echter een geavanceerd alternatief. Een geautomatiseerde 3D-oplossing waarbij dozen met de juiste afmetingen op hoge snelheid worden gemaakt voor elke afzonderlijke e-commerceorder. Sparck TechnologiesDe CVP Impack en CVP Everest assortimenten van geautomatiseerde verpakkingslijnen helpen om zowel de stijgende materiaalkosten als de wettelijke vereisten aan te pakken, terwijl ze ook de productiviteit van de verpakkingslijn verhogen.

Ze maken een 3D-scan van het/de artikel(en) en berekenen de optimale vorm en grootte van de vereiste doos, die vervolgens automatisch wordt gesneden uit fanfold karton, gerild, gevouwen, dichtgemaakt, gewogen en geëtiketteerd. Met de juiste afmetingen kan het kartonverbruik met 30% of meer worden teruggebracht en is er geen opvulmateriaal meer nodig, waaronder de vervuilende kunststoffen die de EU graag wil uitbannen. Een verwerkingscapaciteit tot 1.100 orders per uur kan worden bereikt met slechts één of twee operators, ter vervanging van 20 operators op puur handmatige verpakkingsstations.

Precies hoe P&PWR zal worden toegepast – en wat de sacties voor niet-naleving zal zijn – is nog onduidelijk. Het goede nieuws is dat de regels, als Verordening in plaats van een Richtlijn, overal in de EU identiek zullen zijn. Waarschijnlijk worden ‘marktplaatsen’ verantwoordelijk gehouden, die op hun beurt vertrouwen op zelfcertificering door verkopers. Omdat Sparck verpakkingslijnen automatisch gegevens verzamelen over de afmetingen van pakketten en hun inhoud, bestaat er al een solide basis voor deze zelfcertificering.

2030 lijkt misschien nog ver weg, maar het is nooit te vroeg om de prijsverhoging en de politiek voor te zijn.